Τεκνοσκριβού...

...από την Μαρίνα Ζέας 

Πω πω ρε παιδί μου πως περναει έτσι ο καιρός!! Πότε κοντέυουν να φτάσουν τα Χριστούγεννα μήτε και το κατάλαβα η καψερή. Είναι που άμα περνάς καλά περνάνε κι οι μερες γρήγορα. Ε και μεις σαν έθνος περνάμε όχι μόνο καλά μα βάλε και κάτιτις παραπάνω.

Του λόγου μου με τις γιορτές καμία σχέση. Δεν τις πάω ρε παιδί μου πώς να στο πω…… Δεν είναι που θα με πει κανείς τελείως αθεη ή άπιστη και που την Παναγία καλού κακού τη θυμάμαι μόνο στον κίνδυνο. Ξέρεις για να βάλει το χέρι της και να μου λυθούνε όλα. Όχι δεν είναι γι αυτό. Απλώς δεν έχω σχέση μ όλα αυτά. Παρεκτός με τα Χριστούγεννα.

Θες τα φωτάκια που τα βάζουν με τους τόνους στο Κουκάκι; Θες που στολίζουν τις βιτρίνες; Δε ξέρω….

Τώρα πούπα βιτρίνες από κάτω στην πολυκατοικία που μένω έχει Μπουτίκ η Νίτσα με το πλατινέ μαλλί, ξέρεις.... Δεν ξέρεις; Καλά δε χάνεις και τίποτα!!!!!!! Γυναικεία ενδύματα έχει. Το τι στρας αυτές τις μερες στα ρούχα το τι πούλιες το τι αυγερινούς τι χρυσα κι ασημιά κορδόνια καλέ μόνο εγώ λείπω από δαύτα. Είναι λες και βγάλαν στο σφυρί τα ρούχα του Φλωρινιώτη σε γυναικεία. Αφού κι εγώ που είμαι και γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζω και το θελω το στραφταλιζέ μου, τόσο πολύ φαντεζί δε το φοράω το ρούχο ρε παιδι μου….

Τεσπα στο θέμα μας. Να μη γρινιάζω κιολας μερες πούρχονται. Τη μουρμούρα την αφήνω για την κατέ. Μη μου πλακώσει και κάνα φάντασμα των Χριστουγέννων και τρέχω και δε φτάνω με τα ταντελωτά τα μπέυμπιντόλ στη Ζαν Μορεάς νυχτιάτικα ….

Έχει που λες μιαν ατμόσφαιρα αυτές τις μέρες άλλο πράμα. Με τα χαμόγελα όλοι, με τα δώρα τους όλοι, με τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά όλοι, μεσ τη γλύκα και τη καλοσύνη ένα πραμα είναι όλοι. Μέχρις και οι συγγενείς που όλο τον υπόλοιπο χρόνο χεστήκανε για το αν ζεις ή αν πέθανες σε παίρνουν στο τηλέφωνο και ξαφνικά ενδιαφέρονται και ρωτάνε πως είσαι τι κάνεις που θα πας για σκι και άλλα τέτοια. Μη χέσω……..

Αλλά κάτι κάνει η ατμόσφαιρα που σούλεγα και ακόμα κι εμένα μου μοιάζουν συμπαθιτικές οι κουλές ερωτήσεις τους.

Μπορεί να είναι αυτό που το λένε το Πνεύμα των Χριστουγέννων…. Αφού να σκεφτείς κι εγώ τους μιλάω ευγενικά. Τους ρωτάω που θα πάνε τις γιορτές, πως πάει με το λουμπάγκο η θειά Φρόσω τι κάνει ο προστάτης του θείου Λεφτέρη τέτοια……

Αλλά μπορεί να είναι και τα παιδάκια της γειτονιάς που λέν τα κάλαντα και νάναι αυτό που με κάνει και μ αρέσουν τα Χριστούγεννα. Έρχονται και με ξυπνάνε και μου τραγουδάνε με τα τριγωνάκια κι εγώ ανοίγω διάπλατα τη πόρτα του σπιτιού να φαίνεται από μέσα το στολισμένο μου το δέντρο και είναι τόσο ωραία όλα. Και τους δίνω και λεφτούλια αλλά τους δίνω και μπισκοτάκια που φτιάχνω μόνη μου σε σχήμα έλατου αστεριού και καμπάνας. Αυτά τα μπισκότα αφού τα ψήσω τα πασπαλίζω με ζάχαρη άχνη και γίνονται πάρα πολύ ωραία.Την έχω τη συνταγή απ τη νουνά μου. Χρυσοχέρα γυναίκα ήτανε θεός σχωρέστην.

Δε ξέρω μπορεί να είναι και τα δώρα που με κανουν αλλιώς. Κι αυτά που παίρνω αλλά πιο πολύ αυτά που δίνω. Άχρηστα δώρα μικρά και φτηνά όχι τίποτα του πανακρίβου δεν είμαστε για τέτοια τώρα. Αλλά αυτό το πάρε δώσε μου αρέσει βρε παιδί μου. Κι όπως μου είπε προψες η κατέ που κάποιος μεγάλος το έχει πει αυτό, ¨Οσκαρ Γουάλντ μου τον είπε, δεν τον κόβω κιόλας (το λαιμό μου, μη πάει ο νους σου αλλού), «Ζούμε σε μια εποχή που τα άχρηστα πράγματα είναι οι μόνες μας ανάγκες». Έτσι μου το είπε ή κάπως έτσι.

Και μη ξεχάσω και τα γλυκά. Ααααααααααχ τα γλυκά των Χριστουγέννων. Να δεις που τελικά γι αυτό μ αρέσουν τα Χριστούγεννα. Για τα γλυκά τους!!!!! Μελομακάρονα κουραμπιέδες δίπλες. Τι είπα; Δίπλες; Αμαν και πέρασε η ώρα!

Πάω τώρα για να προλάβω να φτιάξω δίπλες.

ΥΓ. Καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά με υγεία και αγάπη με τις οικογένειες σας. Εμείς θα τα πούμε του χρόνου.