Είναι...

...ντυμένη απλά. Με ένα τζιν παντελόνι κι ένα λευκό πουκάμισο. Φορά τα ίσια της γαλάζια παπουτσάκια που τα λάτρεψε από την πρώτη στιγμή που τα είδε στη βιτρίνα. Γυαλιά ηλίου κι ένα κατακόκκινο μαντήλι στο κεφάλι. Για να μην της ανακατεύει ο αέρας τα μαλλιά. Ρίχνει μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη και χαμογελά με ικανοποίηση στο είδωλό της. Βγαίνει από το σπίτι της, ανεβαίνει στη βέσπα της και μετά από λίγα χιλιόμετρα σταματά στο ola de palabras. Κατευθύνεται στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης και γεμάτη χαρά μου ανακοινώνει:

«Αναρτηθήκαμε στο Δέκα πλην Έναααα»!

Δεν είναι άλλη από την Coula η οποία μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει στους βλόγερς που φιλοξενεί στη διαδικτυακή της στήλη,
το Δέκα πλην Ένα.

Την ευχαριστώ θερμά και αναδημοσιεύω τη συνέντευξη…

 - ♦ -

 Και συνεχίζουμε το ραδιοφωνικό μας πρόγραμμα εδώ στον καλύτερο σταθμό της πόλης! Στα μικρόφωνα η Αθηνά και στα σχόλια επίσης....

Τι να πρωτογράψω γι' αυτό το πλάσμα; Την ήθελα στο Δέκα πλην Ένα, εδώ και καιρό αλλά λίγο το Καλοκαίρι, λίγο οι διακοπές λίγο που πήγαμε κι ήλθαμε, δε πρόκαμα! Να την όμως, να την πετιέται μέσα από την συζήτησή μας, η ψυχοσύνθεση της πιο σέξι ραδιοφωνικής παραγωγού. Τη γνωρίσαμε στο ιστολόγιό της Ola de palabras, έπειτα μιλήσαμε λίγο πιο προσωπικά τα δυο μας και τέλος άκουσα την εκπομπή της! Δεν έχω να προσθέσω κάτι για την Αθηνά μας, απλά σας αφήνω να την απολαύσετε! Είναι θεά. Τελεία και παυλεία. Πάμε!!!

Coula: Έχω κάνει ένα ποστ στο παρελθόν όπου θάβω όλους τους δημοσιογράφους. Είναι ιδέα μου πως είναι απαίδευτοι, αμόρφωτοι και γρανάζια του πιο χυδαίου συστήματος; Πιστεύεις πως υπάρχουν και εξαιρέσεις;

Αθηνά: Όχι δεν είναι η ιδέα σου. Να μου επιτρέψεις να συμπληρώσω και δοτοί και δεσμευμένοι από συμφέροντα. Δυστυχώς. Και αυτό το γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχουν σκάρτοι δημοσιογράφοι και φοβούμαι πως αυτοί αποτελούν τη πλειοψηφία. Κάπου βέβαια (φαντάζομαι στα πέρατα της γης) υπάρχει ακόμα το είδος που ακούει στο όνομα «έντιμος δημοσιογράφος» αλλά ο αντίκτυπός του είναι ελάχιστος επειδή και ο αριθμός των εναπομεινάντων εντίμων έχει μειωθεί δραματικά. Διάβαζα κάπου ότι ο John Swinton, πρώην αρχισυντάκτης των New York Times, χαρακτηρίζοντας τον κλάδο του, είπε μεταξύ άλλων: «Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε οι πόρνες της διανόησης».

Coula: Μίλησέ μας για την ραδιοφωνική σου εκπομπή; Που, πότε, πως και γιατί; Που σε μπλέξανε κοριτσάκι μου;

Αθηνά: Έτσι όπως το θέτεις είναι. Με μπλέξανε! Με είδανε μικρό κορίτσι με πολλά ακούσματα σε συγκεκριμένα είδη μουσικής και μου δήλωσαν ότι είναι κρίμα να τα χαίρομαι μόνη μου στο σπίτι και καλό είναι να τα μοιράζομαι με τον κόσμο. Ναι, κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Με μια δίωρη νυχτερινή μουσική εκπομπή πλημμυρισμένη με ήχους της jazz και του blues. Και ξαφνικά το Άργος για δύο χρόνια να μετατρέπεται, κάθε Τρίτη βράδυ, σε Νέα Ορλεάνη. Όμως ο ειδήμων του ραδιοσταθμού μου πρότεινε να δοκιμάσουμε και μία καθημερινή ενημερωτική εκπομπή. Και την ξεκινήσαμε πριν από τέσσερα χρόνια. Και είχε απρόσμενα μεγάλη αποδοχή και ακροαματικότητα. Οπότε και συνεχίζεται. Και τελικά με κέρδισε η πρωινή ζώνη!

Coula: Αν περνούσε κάτι από το χέρι σου για να διορθώσεις την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ποιο ένα θα ήταν αυτό;

Αθηνά: Εδώ σε θέλω! Και μου το έλεγε ο μπαμπάς μου: «Πήγαινε παιδί μου να σπουδάσεις οικονομικά». «Όχι», του έλεγα. Ως εκ τούτου δεν μπορώ να σου απαντήσω την ερώτηση. Αλλά εδώ, μάλλον, δεν μπορεί να την απαντήσει ούτε ο υπουργός των Οικονομικών. Ίσως επειδή κι αυτός, όπως εγώ, δεν σπούδασε οικονομικά. Αλλά έστω ότι το κατείχα το θέμα. Θα αρκούσε μόνο ένα πράγμα για να διορθωθούν τα λάθη τόσων και τόσων χρόνων; Δεν νομίζω Τάκη…

Οπότε ας περάσουμε στην επόμενη ερώτησή σου.

Coula: Πιστεύεις πως υπάρχει καλό χιούμορ στον Έλληνα σήμερα ή αρχίζουμε να παίρνουμε τη κάτω βόλτα χωμένοι στα προβλήματα;

Αθηνά: Ακράδαντα το πιστεύω! Το διακρίνω στους γύρω μου. Στους φίλους μου, στους ακροατές, στους αναγνώστες του βλογ μου, σ’ εσένα και σε πολλούς άλλους βλόγερς. Δεν είναι τυχαίο ότι με όσα συμβαίνουν κατά καιρούς στη χώρα εμείς ως λαός τα καταφέρνουμε και στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων. Σίγουρα τα προβλήματα είναι πολλά όμως θεωρώ ότι το χιούμορ είναι στο DNA μας, οπότε τι να μας πει και το ΔΝΤ;

Coula: Μίλησε μας για μια αγαπημένη σου συνήθεια το πρωί που ξυπνάς, και μια το βράδυ πριν κοιμηθείς. Πως προέκυψαν αυτές;

Αθηνά: Μόλις ξυπνήσω το πρωί τα βλέπω όλα μαύρα, θέλω μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα…

Και όχι επειδή το έγραψε ο Σιμώτας και το τραγούδησε ο Παπάζογλου αλλά επειδή είναι η δική μου πρωινή συνήθεια. Όσο για το βράδυ, ένα τσιγάρο στην απόλυτη ησυχία του σπιτιού κάνοντας ταυτόχρονα τον απολογισμό της ημέρας, όταν όλοι κοιμούνται. Πως προέκυψαν αυτά; Κανείς δεν θυμάται πια. Το ξεκίνημά τους χάνεται στα βάθη του περασμένου αιώνα…

Coula: Η ομοφυλοφιλία είναι ένα ταμπού ή πιστεύεις πως σιγά σιγά γίνεται άλλη μια συνήθεια της ελληνικής κοινωνίας αργά και σταθερά;

Αθηνά: Η άποψή μου άρχισε να διαμορφώνεται όταν ένας καλός φίλος και συμμαθητής μου μού αποκάλυψε ότι το όνομα του μεγάλου του έρωτα ήταν «Γιάννης». Έπαθα σοκ. Άλαλα τα χείλη των ασεβών. Ήμουν 17 χρονών και βαθιά νυχτωμένη. Πέρασαν τρεις ημέρες για να του μιλήσω. Τρεις ημέρες που ζύγιζα τα πράγματα, τα σκεφτόμουν, τα ξανασκεφτόμουν και στο τέλος αποφάσισα ότι η φιλία μαζί του είναι πολύτιμη για να ασχολούμαι με την σεξουαλική του ταυτότητα που στην ουσία ήταν ένα θέμα που δεν με αφορούσε. Όμως στις παραπάνω γραμμές σου καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία που έγινε ωστόσο η αφορμή να αποδεχτώ την ελευθερία της επιλογής. Δεν νομίζω, πάντως, πως αυτή θα ήταν μια συνολική αντίδραση. Πιστεύω ότι η ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα αποτελεί ακόμα μεγάλο ταμπού.

Coula: Θα υιοθετούσες ποτέ ένα παιδί; Αν ναι γιατί, αν όχι γιατί.

Αθηνά: Φυσικά θα υιοθετούσα ένα παιδί αν μου το επέτρεπε η γραφειοκρατία. Το γιατί είναι προφανές. Για να του προσφέρω την οικογενειακή θαλπωρή. Αλλά εδώ τίθεται ένα σοβαρό θέμα. Το ίδιο το παιδί, θα άντεχε να υιοθετηθεί από εμένα; Λίγος ανθρωπισμός, επιτέλους, βρε παιδιά!

Coula: Τι προέχει στη ζωή μιας γυναίκας; Μια δυνατή φιλία ή ένας παθιασμένος έρωτας; Τι πιστεύεις και γιατί;

Αθηνά: Δεν ξέρω τι προέχει στη ζωή των γυναικών γενικώς. Στη δική μου προέχει μια δυνατή φιλία. Διότι οι έρωτες έρχονται και παρέρχονται. Ιδιαιτέρως οι παθιασμένοι. Μα, το λέει και η λέξη άλλωστε. Πάθος. Δηλαδή αρρώστια. Κατ’ επέκταση ίωση. Που κάνει τον κύκλο της και ύστερα περνάει. Έτσι ακριβώς όπως και οι παθιασμένοι έρωτες.

Coula: Έχεις γνωρίσει από κοντά ακροατές της εκπομπής σου ή αναγνώστες του blog σου; Υπήρξε κάποιου είδους σχέση με κάποιον από αυτούς; Είτε ερωτική είτε φιλική;

Αθηνά: Ακροατές έχω γνωρίσει πολλούς εκ του σύνεγγυς. Άλλωστε είναι μικρός ο τόπος που ζω. Φιλίες δεν θα έλεγα ότι έχουν προκύψει. Ευγενικές καλημέρες όμως, πολλές. Όσον αφορά το βλογ, δεν έχω γνωρίσει κανέναν αναγνώστη αλλά έχω πολύ καλούς φίλους που έγιναν αναγνώστες. Αυτό δα έλειπε. Να μην γίνονταν. Ας τόλμαγαν…

Αθηνά: Όταν παίρνεις συνέντευξη από έναν/μία βλόγερ αυτό που έχει σημασία για εσένα είναι να ανακαλύψεις τον τρόπο σκέψης του ή άλλες βαθύτερες πτυχές της προσωπικότητάς του/της;

Coula: Πρώτα απ' όλα τον πάω σαν γραφή και σαν προσωπικότητα μέσα από αυτά που μου δίνει στα γραπτά του! Ύστερα οφείλω να διαβάσω λίγο το ιστολόγιο του για να έχω μια εικόνα και να ξέρω τι θα ρωτήσω, άρα διαλέγω bloggers που παρακολουθώ ένα κάποιο διάστημα και τέλος αναζητώ ιδιαίτερους τρόπους σκέψεων. Με λίγα λόγια...έχω μαζέψει εδώ μέσα τις αδυναμίες μου!