... Κι αυτό το πράγμα τα Σάββατα, οι αναρτήσεις να οφείλουν –ούτε κι εγώ ξέρω σε ποιον- να σκάνε από αισιοδοξία..
Απορίες
Μα τι γίνεται εδώ; Πού είναι το κράτος; Πού είναι ο διαχειριστής του βλογ; Πού είστε βρε παιδιά; Που είναι οι μπύρες; Πού είναι το ρούμι;
Διαπίστωση
Α, ξέχασα. Το ρούμι το ήπια και μετά το αεροπλάνο μου έφυγε από μια πόλη χωρίς αεροδρόμιο και παρότι ούτε αεροδιάδρομος, ούτε πύργος ελέγχου , ούτε καν αεροπλάνο υπήρχε, η απογείωση έγινε κανονικά.
Το πιστεύετε ότι υπάρχουν τέτοια ρούμια ;
Παραλήρημα
Η πιο παρηγορητική (ή παρήγορη; αγνοώ) σκέψη για μία βλόγερ σαν εμένα (ένα τυχαίο παράδειγμα σας έφερα τώρα) είναι ότι οι καλύτερες αναρτήσεις της είναι αυτές που δεν γράφτηκαν ακόμη.
Η δεύτερη πιο παρηγορητική είναι ότι δεν υπάρχει πρώτη παρηγορητική σκέψη γιατί ως εδώ φτάνουν οι δυνάμεις της, χειρότερα ναι, καλύτερα όχι.
Η τρίτη (και έσχατη, ελλείψει τέταρτης) πιο παρηγορητική είναι ότι είτε γράψει είτε όχι, αυτά που έχει μέσα στο κεφάλι της δεν πρόκειται να της κάνουν τη χάρη και να φύγουν.
Στοχασμός
Όταν οι έσχατοι έσονται πρώτοι, δεν ξέρω αν ο κόσμος θα γίνει καλύτερος αλλά πολύ θα ανακουφιστώ που δεν θα μείνει μόνο του το κεφάλι μου.
